ΣΠΟΡΑ ΣΤΟ ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΟ

ΓΕΩΡΓΟΣ ΚΑΙ ΣΠΟΡΑ

Μιλήσαμε για το σιτάρι και πως από αυτό παίρνουμε ψωμί. Στο πλαίσιο αυτής της ενότητας φτιάξαμε και το δικό μας ψωμάκι.

Τα παιδιά έκαναν υποθέσεις για τα συστατικά του ψωμιού αλλά και για τις ποσότητες που πρέπει να βάλουμε. Εμείς βέβαια το ζυμαράκι το πήραμε από το φούρνο της γειτονιάς. 

Ο καθένας έπλασε το δικό του ψωμάκι. 

Όταν επέστρεψαν ζεστά και μοσχομυρωδάτα στην τάξη μας , όλοι συμφωνήσαμε ότι αυτό είναι το νοστιμότερο ψωμί που φάγαμε .

 

Γιατί όμως;;; Γιατί αυτό το φτιάξαμε εμείς φυσικά!!!!

ΟΜΠΡΕΛΕΣ ΠΗΡΑΤΕ;

Καλό μήνα με υγεία, καλοτυχία, πολλά χαμόγελα να φωτίζουν τα προσωπάκια σας και...χρωματιστές ομπρελίτσες που θα σας προφυλάσσουν από τα πρωτοβρόχια του φθινοπώρου!

Απολαμβάνοντας τα δευτεράκια μας και... τις ομπρελίτσες τους ταξιδέψτε με αυτό το υπέροχο ποίημα από τη Μάρω Λοΐζου για το φθινόπωρο, το οποίο περιλαμβάνεται και στο βιβλίο μαθητή της Γλώσσας για τη Β' Δημοτικού.

 Δε μ’ ακούς;

(Μάρω Λοΐζου)

Δε μ’ ακούς;
Έρχομαι μαζί με τα κιτρινισμένα φύλλα.
Έλα, έλα κοριτσάκι,
Μυρίζω νοτισμένο χώμα και γομολάστιχα.
Έλα, έλα αγοράκι,
Κάτσε σ’ ένα ιπτάμενο φύλλο να φύγουμε μαζί,
Φτιάξε χάρτινες βαρκούλες να τις πάρει η βροχή.
Σ’ αρέσει η καινούρια σου τσάντα;
Για κοίτα πόσο ψήλωσε η Βάνα!
Έρχομαι μαζί με τα πρωτοβρόχια.
Τρέξε, τρέξε να ψήσουμε κάστανα.
Γέμισαν πάλι τ’ ανθοπωλεία πολύχρωμα χρυσάνθεμα.
Πώς οργώνουν τα χωράφια τα τρακτέρ!
Πάτα, πάτα το μούστο καλά, βάλε και μπόλικο σουσάμι στη μουσταλευριά.
Έρχομαι μαζί με τη βαριά μυρουδιά των σταφυλιών του τρύγου.
Έλα, έλα αγοράκι, έλα, έλα κοριτσάκι. Δε μ’ ακούς;
Είμαι το φθινόπωρο.

 

 

ΩΡΙΜΑ ΓΛΥΚΑ ΣΤΑΦΥΛΙΑ!

Τέλος καλοκαιριού- αρχές φθινοπώρου πραγματοποιείται ο τρύγος, δηλαδή το μάζεμα των ώριμων και πιο γλυκών πλεόν σταφυλιών από τα αμπέλια.

 Ο τρύγος είναι μια ιδιαίτερα κοπιαστική εργασία, καθώς με πολλή υπομονή, αλλά και αγάπη για τη δουλειά τους, οι αμπελουργοί μαζεύουν τα σταφύλια και τα τοποθετούν σε μεγάλα καλάθια που ονομάζονται ΚΟΦΙΝΙΑ.

Τα σταφύλια που προορίζονται για την παραγωγή κρασιού μεταφέρονται στο ΠΑΤΗΤΗΡΙ.  Παραδοσιακά το πάτημα των σταφυλιών για την παραγωγή του μούστου που θα γίνει κρασί γινόταν από τους ανθρώπους με μεγάλο μεράκι και...κέφι.. Πράγματι, ήταν μια διασκεδαστική διαδικασία.

Σήμερα, υπάρχουν μηχανήματα για το σκοπό αυτό.

Από το πάτημα των σταφυλιών βγαίνει ένας χυμός που ονομάζεται μούστος.

Με το μούστο και την κατάλληλη επεξεργασία μπορούμε να φτιάξουμε πολλά προϊόντα όπως.......

ΤΟ ΚΡΑΣΙ......

Ή....ΤΑ ΝΟΣΤΙΜΑ ΜΟΥΣΤΟΚΟΥΛΟΥΡΑ...

 Το κρασί, προϊόν του μούστου, υπήρξε γνωστό και αγαπητό ήδη από την αρχαιότητα. Οι αρχαίοι Έλληνες συνόδευαν τα γεύματά τους πίνοντας κρασί το οποίο αραίωναν με νερό σε ειδικά σκεύη που ονομάζονταν κρατήρες.

 Προστάτης του ήταν ο θεός Διόνυσος.

Το κρασί όμως δε λείπει και από τον Χριστιανισμό και τη θρησκεία μας. Γίνεται σύμβολο του αίματος του Χριστού μας, τοποθετείται στο ποτήρι της Θείας Κοινωνίας μέσα από το οποίο «μεταλαμβάνουμε ΣΩΜΑ ΚΑΙ ΑΙΜΑ ΧΡΙΣΤΟΥ».

 Το κρασί είναι αγαθό που προσφέρει απλόχερα η ελληνική γη και την ευχαριστούμε γι΄αυτό.

Αλήθεια, όμως, από που πήρε το όνομά του το νόστιμο φρούτο;

Σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία, ο Στάφυλος ήταν γιος του Διονύσου και της Αριάδνης. Σε άλλο μύθο ο Στάφυλος ήταν βοσκός του βασιλέα της Αιτωλίας Οινέα. Καθώς έβοσκε τις κατσίκες του, παρατήρησε ότι μια από αυτές τρώγοντας συνέχεια ένα συγκεκριμένο καρπό πάχαινε περισσότερο από τις άλλες. Μάζεψε τότε αρκετούς και τους πρόσφερε στον βασιλιά του. Εκείνος παρασκεύασε ένα χυμό τον οποίο ονόμασε "οίνο", στον δε καρπό έδωσε το όνομα του βοσκού του (σταφύλι).

Τα δευτεράκια μας ως μικροί αμπελουργοί έφτιαξαν τα πιο ώριμα γλυκά σταφύλια έτοιμα για τον τρύγο!